Details

Gepubliceerd: zaterdag 12 april 2014 18:51

Geschreven door Kim Martens

De eerste week van de Paasvakantie is ondertussen genoegzaam gekend als dé week van de kinderen bij ALVA, want dan staat de Paasstage geprogrammeerd.

Mond-aan-mondreclame zorgde er voor dat het maximum aantal inschrijvingen vlot bereikt werd. Omwille van praktische redenen moet er immers afgeklokt worden op 75 deelnemers.
Heel veel ALVA-atleetjes, maar ook vriendjes, vriendinnetjes, neefjes en nichtjes schreven zich in voor wat ongetwijfeld de leukste Paasweek zou worden.

In tegenstelling tot de ijskoude stage van vorig jaar, was deze editie zonnig en met temperaturen tot zo'n 16 graden, zelfs aangenaam warm. In de voormiddag stond er telkens initiatie atletiek op het programma, waarbij de kinderen onder deskundige begeleiding konden proeven van de verschillende disciplines die atletiek huisvest. Variatie troef, want er werd met een doorschuifsysteem gewerkt, waardoor iedereen op tijd en stond zijn 'lievelingsdiscipline' kon oefenen.

Gelunchd werd er in de tent naast de chalet en nadien was er een welkome middagpauze. Gedurende die pauze konden de kinderen letterlijk in alle hoeken en kanten van de atletiekpiste en de omliggende ruimte (netjes afgebakend door de afrastering) hun creativiteit en uitbundigheid botvieren. Er werd verstopt, gegraven, gevoetbald, geklauterd, gelopen en gebengeld dat het een lieve lust was, alles onder het waakzame oog van Roland en zijn discipelen. En hoewel hij heel graag de megafoon ter hand nam, was dit eigenlijk totaal overbodig... Ongetwijfeld galmen de woorden 'Niet over het gras lopen!' nu nog na over de atletiekvlakte...

's Namiddags werd de bemanning gedeeltelijk verwisseld en stonden er ludieke spelactiviteiten op het programma.
Op maandag was een deel van de piste bezaaid met volksspelen, het één al befaamder dan het ander. Sjoelbakken kende en kon iedereen, maar bvb. steltenlopen vergde toch enige ondersteuning en doorzettingsvermogen. Het moge duidelijk zijn dat de spelletjes van vroeger toch nog altijd boeien en (ook al is dat niet de primaire bedoeling) de competitiegeest danig aanwakkeren.

Op dinsdagnamiddag trokken we, verdeeld in twee kampen (visueel te onderscheiden als groep mét en groep zonder rode pet), het bos in, elk een winkelmand met tennisballen achter zich aan zeulend. A.d.h.v. het spel 'schaar, steen, papier' dienden er zoveel mogelijk tennisballen aan de tegenpartij ontfutseld te worden. Dit leverde een vrij afgetekende winnaar op, maar niemand die zich daar echt aan stoorde, want er moest nog 'Stratego' gespeeld worden en dan zouden die ballen hoedanook terug veroverd worden... of niet.

Op woensdagnamiddag trok de colonne richting zwembad, waar er naar hartelust kon geravot worden met allerhande attributen. De wandeling terug naar het park verliep wellicht aan een iets lager tempo dan de doortocht, maar hey, dit is niet voor niets een 'sportkamp'!

Op donderdagnamiddag werden de kids in 6 groepen verdeeld die elk op een ander startpunt aan de Fotozoektocht begonnen. Herkenden ze de locatie op foto, dan werd er koers gezet in die richting en moesten ze daar een opdracht vervullen of spel spelen. Een rondje stappen met aan elkaar geknoopte veters, een 'blinde' partner begeleiden, Lucky Luke Pang Pang, Tussen Vuur en Vlam spelen... alle opdrachten werden plichtsbewust vervuld, zij het door de ene groep wat sneller dan door de andere.

En tenslotte op vrijdag werd iedereen getrakteerd op pannekoeken en chocolademelk, om nadien aan het slotstuk van de week te beginnen: Funatletiek. De 'oudere' kinderen kregen in paren de verantwoordelijkheid over een groep en namen die taak heel serieus. Ze stuurden 'hun' kinderen vakkundig van de ene setting naar de andere en zorgden ervoor dat iedereen aan bod kwam bij het verspringen, kogelstoten, hamerslingeren, aflossinglopen, hindernissenparcours...

En dan was het voorbij. Diploma's en applausjes werden uitgedeeld en onder een nog steeds stralende zon nam iedereen afscheid van elkaar.

Ik denk dat we met recht en rede mogen stellen dat deze editie (alweer) een voltreffer was. En da's heus niet enkel aan het weer te danken (ook al geven we toe dat dit een substantiële rol speelt), maar des te meer aan het enthousiasme van de kinderen en de inzet van alle begeleiders.

Afspraak in 2015?